«Ένας έμπορος, πολλά χρόνια πριν, ήρθε στο χωράφι μου και προσπάθησε να  πάρει την συγκομιδή μου σε πολύ χαμηλή τιμή. Ήξερα βέβαια ότι αυτή είναι η τακτική των εμπόρων. Αλλά μου κακοφάνηκε τόσο που πήρα την απόφαση να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Αγόρασα λοιπόν κλούβες και ένα  ψυγείο της κακιάς ώρας. Μάζεψα την παραγωγή μου και την έβαλα στην αποθήκη χωρίς ουσιαστικά να ξέρω τίποτε. Περνούσα κάθε μέρα και τα έπιανα και μόλις ξεχώριζα τα μαλακά τα φόρτωνα στο αυτοκίνητο και γυρνούσα σε όλη την Ελλάδα για να τα πουλήσω. Έτσι ξεκίνησα!

Πρώτη χρονιά πούλησα στις αγορές της Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Πάτρας. Δεν κέρδισα τίποτε αλλά έμαθα πολλά και γνώρισα πολύ κόσμο. Την δεύτερη χρονιά εμπορεύτηκα και τα ακτινίδια του γείτονα, και κάθε χρονιά μεγάλωνα τις δουλειές μου μ’ αυτόν τον τρόπο. Είμαι ήδη στον 8^ο χρόνο. Σιγά σιγά λοιπόν, χρόνο με τον χρόνο, με δειλά αλλά αποφασιστικά βήματα, πολύ οικονομία και σκληρή δουλειά, δημιούργησα αυτό το συσκευαστήριο που βλέπετε. Καλλιεργώ 40 στρέμματα δικά μου ενώ για να ανταποκριθώ στις ανάγκες της αγοράς αγοράζω ακτινίδια και από τους άλλους παραγωγούς της περιοχής τα οποία αποθηκεύω στα σύγχρονα πλέον ψυγεία μου. 

Διαπραγματεύομαι με τις αγορές 1000 περίπου τόνους ακτινίδια. Μόλις 150 από αυτούς είναι δικοί μου, τους υπόλοιπους όπως σας είπα τους αγοράζω. Το 80% φεύγει στο εξωτερικό. Εξάγουμε στην Ισπανία, Ιταλία, Ντουμπάι, Κατάρ και Αμερική. Ο μεγαλύτερος όμως ανταγωνιστής μας είναι η Ιταλία»

Στην ερώτησή μας γιατί μας απάντησε ότι οι Ιταλοί έχουν εμπορικό μυαλό και έχουν κάνει τις καλύτερες διασυνδέσεις με τους αγοραστές διεθνώς.

«Να φανταστείτε, πρόσθεσε, πως ένας από αυτούς που γνώρισα, επειδή το logo του δεν ήταν ευανάγνωστο στους Κινέζους πελάτες του άλλαξε τον τίτλο, τη συσκευασία και το logo ώστε να προωθήσει καλύτερα το προϊόν του στην Κίνα. Πριν εξάλλου κατασκευάσω το δικό μου συσκευαστήριο, στην Ιταλία πήγα για να πάρω ιδέες.»